Bibliografia załącznikowa


      Przygotowujesz prezentację,  piszesz referat, pracę olimpijską lub wypracowanie?
      Nie zapomnij o przypisach i bibliografii ! Podpowiadamy jak je sporządzić.


Terminologia
BIBLIOGRAFIA
- uporządkowany wg określonych kryteriów spis dokumentów (książek, czasopism, artykułów i inn.) z najważniejszymi informacjami o każdej z pozycji.



BIBLIOGRAFIA ZAŁĄCZNIKOWA
(literatura przedmiotu, wykaz źródeł) zawiera skrócone opisy bibliograficzne dokumentów, na które powołuje się autor pracy (cytowanych lub tylko związanych z tematem).
Sporządza się ją dla ukazania warsztatu naukowego wykonanej pracy. Pozwala ocenić znajomość tematyki i oryginalność pracy. Jest dla czytelnika źródłem informacji o innych opracowaniach na dany temat. Bibliografię umieszczamy na końcu pracy.

Układ bibliografii jest umowny. Informator maturalny zaleca następujący podział:

1. Literatura podmiotu (omawiane przez nas w pracy utwory literackie i inne teksty kultury)
2. Literatura przedmiotu wykorzystane przez nas opracowania ogólne (np. słowniki, encyklopedie, historie literatury) i szczegółowe
(książki, artykuły, dokumenty elektroniczne)
3. Materiały pomocnicze wykorzystane do "ubarwienia " naszej wypowiedzi fragmenty filmów, obrazy, muzyka itp.
W obrębie poszczególnych grup obowiązuje alfabetyczna kolejność opisów. 


PRZYPISY
krótkie objaśnienia do fragmentów tekstu. Mają charakter informacyjny. Mogą dodatkowo wyjaśniać pewne fragmenty tekstu. Przypisy bibliograficzne zawierają opisy dokumentów, z których pochodzą cytaty lub informacje zawarte w tekście. Do przypisów kierują odsyłacze zawarte w tekście (najczęściej są to cyfry).
Miejsce przypisów: u dołu strony (najczęściej), na końcu rozdziału lub na końcu pracy.



OPIS BIBLIOGRAFICZNY
- to uporządkowany zespół danych o książce (artykule), służący do jej identyfikacji.
    Uwagi ogólne:
  • Informacje o książce spisuj ze strony tytułowej (nie z okładki).
  • Tytułu książki nie ujmuj w cudzysłów.
  • Możesz podać tylko inicjał imienia autora (o ile nie utrudni to identyfikacji).
  • Pomiń informacje o stopniach naukowych i funkcjach służbowych autora.

    Pochwała konsekwencji:
    W opisie można uwzględnić tylko elementy obowiązkowe, lub podać więcej szczegółów. Norma dopuszcza też pewną dowolność interpunkcji i wyróżnień graficznych (zmiana kroju czcionki, podkreślenia). Np. tytuł czasopisma można ująć w cudzysłów lub napisać kursywą. Obowiązuje jednak absolutna konsekwencja w raz przyjętym sposobie zapisu.


Zasady sporządzania przypisów i bibliografii są znormalizowane.  Określają je normy:
PN-ISO 690 z lipca 2002 roku (dla książek i czasopism)  oraz PN-ISO-2 :1999 (dla dokumentów elektronicznych).
Norma narzuca obowiązek podawania w opisie n-ru ISBN dla książęk i ISSN dla czasopism. Skrót ISBN pochodzi z ang.: International Standard Book Number. W 10-cyfrowym numerze jest zapisana informacja o kraju, wydawcy i o samej książce (np. 83 na początku oznacza Polskę).

Od 1 stycznia 2007roku obowiązuje 13-cyfrowy numer ISBN. Aktualny numer poprzedzony prefiksem 978
jest identyczny z używanym w kodzie paskowym.
 

Dla wzrokowców

Jeśli jesteś wzrokowcem- zobacz prezentację przygotowaną przez p. Gabrielę Bonk z Biblioteki Zespołu Szkół Urszulańskich w Rybniku i p. Aleksandrę Stronkę z Biblioteki w Świebodzinie:


Dla niecierpliwych - ściąga

same przykłady, prosta interpunkcja, uproszczony zapis